ابتدا

لطفاً پاسخ فرمایید

به صرافت افتادم که من هم در این ایام از حسین و عباس و سجاد بنویسم. آخر مد است. همه عادت کرده ایم به اینکه تا چنین مناسبت هایی پیش می آیند، زور می زنیم تا مثلاً چیزی نوشته باشیم تا مثلاً بگویند فلانی آپدیت است و...

و موفق شدم که آپدیت شوم من هم. همین که شما می خوانید حاصل چند ساعت زور زدن است!

لطفاً به پرسش های زیر پاسخ دندان شکن فرمایید تا که شاید این جهالت را پایانی خوش سرانجام باشد.

بنظر شما

آیا بهتر نیست دست از سر حسین برداریم و او را به حال خود وانهیم؟

آیا شایسته تر این نیست که او را به خدایش بسپاریم و بنشینیم سر جای خود؟